Εννέα δράσεις και μία εξήγηση που θέλει η Θεσσαλονίκη

Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα με συγκεκριμένο ορίζοντα ολοκλήρωσης που να συνοδεύεται με συγκεκριμένα διλήμματα

Το 2023 έρχεται, εκλογική χρονιά σε όλα τα μέτωπα, και ειδικά στα θέματα της Θεσσαλονίκης έχουν αρχίσει ήδη να κατατίθενται δειλά δειλά διαθεσιμότητες από τους ενδιαφερόμενους.

Το κυρίαρχο ζήτημα όμως, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι οι διαθεσιμότητες, αλλά το ποια διλήμματα θα πρέπει να τεθούν στον κόσμο που θα κληθεί να ψηφίσει. Οι εποχές που αυτές οι αναμετρήσεις κρινόταν στην προσωπικότητα του υποψηφίου έχουν περάσει, τουλάχιστον όσον αφορά στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές. Τα βαρύγδουπα και αόριστα λόγια για μία Θεσσαλονίκη πρωταγωνίστρια σε Ελλάδα και Βαλκάνια δεν περνάνε πια. Ο κόσμος τα έχει ακούσει, τα έχει βαρεθεί και πλέον τα κοροϊδεύει.

Τούτων δοθέντων, η Θεσσαλονίκη του 2030 που όλοι επικαλούνται δεν μπορεί να είναι μία αφηρημένη έννοια, ένα ευχολόγιο χωρίς αντίκρισμα. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα με συγκεκριμένο ορίζοντα ολοκλήρωσης που να συνοδεύεται με συγκεκριμένα διλήμματα. Ένα τέτοιο πρόγραμμα, που θα ενώσει δυνάμεις, θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει τα εξής:

•    Άμεση έναρξη εργασιών ωρίμασης της επέκτασης του Μετρό προς το Αεροδρόμιο. Το ανέκδοτο Μετρό Θεσσαλονίκης φτάνει προς το τέλος του, αργά ή γρήγορα αυτό θα λειτουργήσει. Δεν νοείται όμως, να μην φτάνει αυτό μέχρι το Αεροδρόμιο της πόλης. Η επέκταση προς το Αεροδρόμιο μπορεί να είναι επιφανειακή, το κόστος και τα προβλήματα θα είναι ελάχιστα σε σχέση με την κόλαση που ζήσαμε στο κέντρο της πόλης. Κανείς δεν μπορεί να αρκεστεί σε μία ολοκλήρωση της βασικής γραμμής. Το Μετρό χρωστάει πολλά στην πόλη και έχει να κάνει πολλά ακόμα για να την ξεπληρώσει. Η σύνδεση με το Αεροδρόμιο είναι επιβεβλημένη.

•    Άμεση προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού, σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία, για το μεταφορικό έργο των λεωφορείων. Καλές οι μονοετείς παρατάσεις στον ΟΑΣΘ, αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται για πολύ ακόμα. Η κυβέρνηση οφείλει να ανταποκριθεί στο θεμελιώδες δικαίωμα των πολιτών για αξιοπρεπή μετακίνηση με έναν αξιοπρεπή πάροχο που θα ελέγχεται για την ποσότητα και την ποιότητα των υπηρεσιών που θα παρέχει.

•    Πίεση για έναρξη και γρήγορη ολοκλήρωση των έργων εμβάθυνσης του λιμένα της Θεσσαλονίκης, που αποτελούν και υποχρεωτικές επενδύσεις όπως ορίστηκαν κατά την πώληση του ΟΛΘ. Κάθε μέρα που περνάει, η Θεσσαλονίκη χάνει μερίδιο από το διαμετακομιστικό εμπόριο προς τις βαλκανικές χώρες από τον Πειραιά. Υπάρχουν χιλιάδες θέσεις εργασίας που περιμένουν να δημιουργηθούν, εφόσον η Θεσσαλονίκη θα είναι σε θέση να υποδεχθεί μεγαλύτερα πλοία από αυτά που μπορεί να υποδεχθεί σήμερα.

•    Δραστικό περιορισμό εισόδου ΙΧ στο κέντρο της πόλης. Η διαφαινόμενη ολοκλήρωση της βασικής γραμμής του Μετρό δίνει τη δυνατότητα στην πόλη να μπορεί πλέον να σχεδιάσει ένα κέντρο με ελάχιστη χρήση του ΙΧ. Ένα τέτοιο έργο, θέλει σοβαρή εξέταση διαφορετικών σεναρίων υλοποίησης και θα πρέπει να μελετάται από σήμερα κιόλας, έτσι ώστε σε λίγα χρόνια από τώρα να είναι ώριμο αρκετά, για να διεκδικήσει χρηματοδότηση υλοποίησης.

•    Δημιουργία τοπικών πυρήνων εμπορικής δραστηριότητας, για να συγκρατούνται οι ροές από και προς το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Πρέπει η πόλη να δώσει κίνητρα στους κατοίκους που μένουν εκτός κέντρου να κάνουν τις δουλειές τους κοντά στη γειτονιά τους. Μία ανάπλαση τουλάχιστον σε κάθε δημοτική κοινότητα της πόλης, προκειμένου να υπάρχει συνοχή στον αστικό ιστό.

•    Αντιμετώπιση ενεργειακής κρίσης για τον δήμο αλλά και τους πολίτες. Οι ενεργειακές κοινότητες έχουν θεσμοθετηθεί και νομοθετηθεί, αλλά ακόμα στη Θεσσαλονίκη τίποτα. Είναι υποχρέωση του Δήμου να βρει τον τρόπο να μηδενίσει τα κόστη του με το virtual net metering, αλλά είναι και υποχρέωση του να συνδράμει σε πρωτοβουλίες πολιτών που θα θελήσουν να εμπλακούν σε μία τέτοια διαδικασία, όπως συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά.

•    Άμεση εκκίνηση της κατασκευής της πλατείας Ελευθερίας, χωρίς υπόγεια πάρκινγκ και κρεμαστούς κήπους και ό,τι άλλο μπορεί να ονειρεύεται ο καθένας. Η πόλη οφείλει να δώσει στην πλατεία Ελευθερίας τη σημασία που της πρέπει και πρέπει να το κάνει τώρα. Είναι ζήτημα τιμής.

•    Συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα αλλά και το Κράτος για τη μεταμόρφωση του αστικού ιστού, όπου αυτό είναι δυνατό. Η ανάπλαση της Τούμπας γύρω από το γήπεδο του ΠΑΟΚ, η ανάπλαση της περιοχής των Κεραμείων Αλλατίνη, αλλά και άλλες εμβληματικές περιοχές, όπως ο Κελλάριος Κόλπος, η ευρύτερη περιοχή γύρω από τη ΔΕΘ και οι περιοχές γύρω από τον Μύλο και τους Λαχανόκηπους πρέπει να αναπτυχθούν και να υποστηριχθούν από τον δήμο, προκειμένου να υπάρξει θετικό αποτύπωμα όχι μόνο για τους ιδιώτες, αλλά και για την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να εγκλωβιζόμαστε στο δίλημμα της ανάπλασης της ΔΕΘ, όταν η ίδια η ΔΕΘ αποτελεί ένα μέρος μόνο μίας ευρύτερης περιοχής γύρω από αυτήν (παλιό 424, Γ Σώμα Στρατού, Κήποι του Πασά, ΑΠΘ) που παραμένει εκτός συζήτησης. Τι είδους βιώσιμη ανάπτυξη επιζητούμε, όταν κοιτάμε την πόλη μας αποσπασματικά και δεν κοιτάμε την μεγάλη εικόνα;

•    Ηλεκτρονικές υπηρεσίες παντού. Ο δήμος Θεσσαλονίκης οφείλει να εξυπηρετεί όλους τους πολίτες από απόσταση. Αν αυτό παλαιότερα ήταν μία ουτοπία λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, σήμερα λόγω του Ταμείου Ανάκαμψης είναι μία ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη με έργα βιτρίνας, αλλά με ουσία για τη διευκόλυνση του δημότη.

Τέλος, κάτι το οποίο βασανίζει διαχρονικά την πόλη είναι το θέμα της καθαριότητας. Προφανώς και η κάθε διοίκηση του Δήμου θέλει να είναι η πόλη καθαρή. Περιμένω από μία νέα διοίκηση να πάρει όσο χρόνο χρειαστεί, προκειμένου να εξηγηθεί στον κόσμο, με απλά ελληνικά, τι είναι αυτό που κάνει τον δήμο να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και να καταθέσει την πρότασή της για τη βελτίωση της κατάστασης. Χωρίς υποσχέσεις, χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις. Να μάθει η πόλη, αφού μάθει και η νέα διοίκηση, τι είναι αυτό που φταίει και πώς πρόκειται να το αντιμετωπίσει.

Αυτά είναι τα βασικά ζητήματα μία ατζέντας συγκλίσεων για μια προγραμματική συμφωνία διεκδικήσεων για την αλλαγή της πορείας της πόλης και θέματα τα οποία πρέπει να τεθούν στους πολίτες. Ή θα πάμε όλοι μαζί, όσοι συμφωνούμε στα περισσότερα από αυτά δηλαδή, ή θα πάμε ο καθένας μόνος του βασισμένος σε προσωπικές φιλοδοξίες και στο τέλος θα χάσουμε άλλα πέντε χρόνια με ασφαλτοστρώσεις και Instagram.  

*Ο Γιώργος Δημαρέλος είναι συγκοινωνιολόγος, πρώην αντιδήμαρχος του δήμου Θεσσαλονίκης

ΠΗΓΗ: voria.gr